کد مطلب:212819 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17
ماه و ستارگان
در تایك بودن شب برای انسان منافعی است، و او را وادار به استراحت می كند. ولی چون در شب هم گاهی به روشنایی محتاج است، و بسیار كسانند كه به واسطه تنگی وقت یا شدت گرمای روز، مجبورند شب كار كنند و نیز مسافرینی كه در شب حركت می كنند به روشنایی احتیاج دارند، خداوند حكیم، ماه و ستارگان را قرار داده تا با نورافشانی خود
[ صفحه 363]
وسیله آسایش خلق او گردند؛ و با حركات منظم خود راه را به مسافرین نشان دهند، و مسافرین و كشتی نشینان را از خطر گم شدن رهایی بخشند.
ستارگان بر دو قسمند: ستارگان ثابت كه وضع آن ها نسبت به یكدیگر تغییر نمی نماید، و ستارگان سیار كه از برجی به برج دیگر حركت می كنند و از خط سیری كه دارند كمترین انحرافی پیدا نمی كنند. حركت این ستارگان دو قسم است: یكی حركت عمومی كه آن حركت شبانه روزی و از مشرق به مغرب است و دیگر حركتی است كه مخصوص به هر كدام آن هاست و از مغرب به مشرق می باشد. مثل مورچه ای كه روی سنگ آسیاب به طرف چپ حركت كند و آسیاب او را به جانب راست حركت دهد، پس مورچه دو حركت دارد: یكی با اراده كه از پیش روی خود حركت می كند و یكی به اجبار كه آسیاب آن را به پس بر می گرداند.
آیا این كه ستارگان بعضی ثابت و بعضی سیارند، و با نظم حركت می كنند، جز به تدبیر خداوند حكیم ممكن است؟ اگر تدبیر مدبر حكیمی نبود، باید یا همه ساكن باشند یا همه متحرك، و در صورتی هم كه همه دارای حركت باشند، این نظم و ترتیب صحیح از كجا در آن ها پیدا می شد. حركت ستارگان آن قدر سریع است كه در فكر نمی گنجد، و نور آن ها آن قدر قوی است كه هیچ چشمی تاب تحمل آن را ندارد، خداوند فاصله آن ها را از ما این اندازه زیاد كرده كه هم حركتشان را درك كنیم و هم نورشان به چشم ما آسیب وارد نیاورد. اگر با سرعتی كه دارند به ما نزدیك بودند به واسطه شدت نورشان چشم ها نابینا می شد، چنان كه در موقعی كه برق ها پی درپی می زند ترس آن است كه چشم آسیب نبیند. و نیز اگر عده ای در اتاقی باشند كه چراغ های زیادی در آن روشن كرده باشند و به سرعت چراغ ها را دور ایشان بگردانند حیران و از خود بیخود می شوند.
[ صفحه 363]
وسیله آسایش خلق او گردند؛ و با حركات منظم خود راه را به مسافرین نشان دهند، و مسافرین و كشتی نشینان را از خطر گم شدن رهایی بخشند.
ستارگان بر دو قسمند: ستارگان ثابت كه وضع آن ها نسبت به یكدیگر تغییر نمی نماید، و ستارگان سیار كه از برجی به برج دیگر حركت می كنند و از خط سیری كه دارند كمترین انحرافی پیدا نمی كنند. حركت این ستارگان دو قسم است: یكی حركت عمومی كه آن حركت شبانه روزی و از مشرق به مغرب است و دیگر حركتی است كه مخصوص به هر كدام آن هاست و از مغرب به مشرق می باشد. مثل مورچه ای كه روی سنگ آسیاب به طرف چپ حركت كند و آسیاب او را به جانب راست حركت دهد، پس مورچه دو حركت دارد: یكی با اراده كه از پیش روی خود حركت می كند و یكی به اجبار كه آسیاب آن را به پس بر می گرداند.
آیا این كه ستارگان بعضی ثابت و بعضی سیارند، و با نظم حركت می كنند، جز به تدبیر خداوند حكیم ممكن است؟ اگر تدبیر مدبر حكیمی نبود، باید یا همه ساكن باشند یا همه متحرك، و در صورتی هم كه همه دارای حركت باشند، این نظم و ترتیب صحیح از كجا در آن ها پیدا می شد. حركت ستارگان آن قدر سریع است كه در فكر نمی گنجد، و نور آن ها آن قدر قوی است كه هیچ چشمی تاب تحمل آن را ندارد، خداوند فاصله آن ها را از ما این اندازه زیاد كرده كه هم حركتشان را درك كنیم و هم نورشان به چشم ما آسیب وارد نیاورد. اگر با سرعتی كه دارند به ما نزدیك بودند به واسطه شدت نورشان چشم ها نابینا می شد، چنان كه در موقعی كه برق ها پی درپی می زند ترس آن است كه چشم آسیب نبیند. و نیز اگر عده ای در اتاقی باشند كه چراغ های زیادی در آن روشن كرده باشند و به سرعت چراغ ها را دور ایشان بگردانند حیران و از خود بیخود می شوند.